top of page
  • Rick

I'm on my way!

Hallo lieve mensen thuis,

Daar ben ik dan. Na een reis van bijna 20 uur kwam ik eindelijk aan in New York City. Maar waarom duurde het zo lang??

Nou.... Ik zou Rick niet zijn als ik mijn vlucht niet zou missen. Natuurlijk stond ik gister ochtend klaar met mn koffer en tas en werd ik door mijn lieve zus en zwager naar het vliegveld gebracht. We waren daar rond 9uur voor mijn vlucht van 10:30, ik dacht: ruim op tijd. Toen ik daar aankwam en aan een stewardess vroeg hoe laat ik het beste richting het vliegtuig kon gaan, reageerde ze geschrokken en zei dat ik dat gelijk moest doen als ik nog m'n vlucht wilde halen. Helaas waren de rijen bij de douanen en tassencontrole zo lang dat ik dus te laat aan kwam bij de gate en was het vliegtuig al vertrokken.

Na heel veel geregel met zowel KLM en een hele aardige mevrouw bij TUI, heb ik uiteindelijk een nieuwe vlucht kunnen krijgen om 14:55 nederlandse tijd. Deze keer zou ik alleen via Boston moeten vliegen.

In het eerste vliegtuig zat ik naast een aardige Duitse meneer die overduidelijk vaker vloog voor zijn werk. Hij kon me veel vertellen over wat er allemaal verkeerd kon gaan tijdens de trip (Iets waar ik natuurlijk enorm op zat te wachten).Hij was ook aanwezig op het vliegveld tijdens 9/11 en heeft gewoon vaak documentaires gezien.

Gelukkig had ik een klein tv scherm voor me waarop ik een film kon uitkiezen. Jammer genoeg waren er niet echt veel films waar ik uit kon kiezen (als je alle films die ik al heb gezien en die ik niet hoef te zien afvinkt). Gelukkig stond er nog een film bij die Pathé vorig jaar had gecanceld erbij dus kon ik die kijken. Het eten aan boord was heel goed geregeld en als drinken konden we kiezen voor echte Starbucks koffie!

Na een vlucht van 6,5 uur kwam ik dan eindelijk aan in Amerika. Het is echt opmerkelijk hoe chagrijnig (serieus) de mensen op het vliegveld zijn. Blijkbaar is het heel raar dat iemand in z'n eentje op vakantie gaat naar een stad als New York. Gelukkig waren de rijen hier een stuk korter dan in Nederland en was ik er zo doorheen.

Op het vliegveld in Boston kwam ik mijn eerste Amerikaanse boekwinkel tegen. Ik had maar 45 minuten tot de volgende vlucht, maar gelukkig was de winkel niet zo groot, dus had ik niet meer tijd nodig.

Toen ik heel enthousiast (OP TIJD) ging boarden, kreeg ik te horen dat het vliegtuig waarschijnlijk 15 minuten vertraging had. Dus natuurlijk, zat ik een uur later nog steeds te wachten tot ik het vliegtuig op moest. Ondertussen was het bijna 20 uur Amerikaanse tijd (2 uur Nederlandse tijd) en was ik al 18u onderweg, 20 uur wakker. Nou heb ik door mijn werk sowieso geen slaapritme, maar zelfs voor mij werd dit toch wel erg gek. Dit kwam goed naar voren in het tweede vliegtuig.

Op mijn ticket zat ik op 22E en zo slim als ik was ging ik natuurlijk op 25E zitten. Daar zat ik naast een leuk schots vrouwtje die onderweg naar huis was. Ze was in Boston omdat ze daar had afgesproken met een vriendin die ze al 40 jaar kent. Deze vriendin woont in Pennsylvania en zij in Edinburgh, dus Boston was een mooie middenweg. Toen zij begon met der eigenontworpen borduurwerk, ging maar eens eeen film kijken, wat anders. "Helaas" duurde deze vlucht niet langer dan een uur, dus werd het een film die ik al gezien had": "Lady in the van".

Uit het raam zag ik de prachtige steden met allemaal lichtjes. Het leek net alsof ik naar de sterren aan het kijken was alleen dan op de grond, in plaats van in de lucht. Op dat moment kreeg ik voor het eerst het gevoel dat ik op vakantie was. Helaas kreeg ik geen goede foto vanuit het vleigtuig door de weerspiegeling.

En toen, eindelijk, kwam ik aan in New York. Te moe om nog na te denken over de trip naar het hotel, dus heb ik een taxi gepakt die me zou afzetten. Toen we weg reden van het vliegveld, kreeg ik te horen over de explosie in New York City. Het klonk allemaal erg serieus en omdat ik zo moe was, maakte ik mezelf alweer allemaal dingen wijs. Aan de andere kant was ik ook weer zo moe, dat ik bijna in slaap viel in de taxi en was ik nog maar net scherp genoeg om de geweldig mooie skyline van New York uit het raam te zien.

Het heeft allemaal veel te lang geduurd, maar toen ik eindelijk op mijn hotel kamer aan kwam en ik mijn bed(den) zag staan, was alles vergeten en was ik tot het dollen heen. Snel heb ik alles gesetteld en ben ik mijn bed in gedoken. Op mijn televisie heb ik nog even gekeken of ik iets zag over de explosie. Gelukkig is het nieuws hier als een Teleshop programma in Nederland, alles word duizend keer herhaald zonder eigenlijk iets nieuws te vertellen, terwijl ze de hele tijd zeggen, dat ze exclusief, nieuw nieuws hebben. Het kwam er op neer dat een kleine bom is ontploft in een vuilcontainer. Even voor iedereens beeldvorming: het zag er uit alsof een vuilnisbak was opgeblazen, zoals elke dag wel eens gebeurd in Den Haag of Rotterdam. Helemaal niet zo extreem als op het nieuws gezegd werd. Gelukkig houden Amerikanen van overdrijven en was volgens hun half Al-Qaeda weer bezig. Voor de duidelijkheid: Dit speelde zich af aan de andere kant van deze GIGANTISCHE stad en vandaag lijkt alles weer verder te gaan alsof er nooit iets is gebeurd.

Het was een spannende bewogen reis, die de volgende keer, hopelijk een stuk gemakkelijker zal verlopen. Voor nu, ga ik slapen, en worden jullie net wakker.

Fijne Dag Dus!


18 weergaven0 opmerkingen

Recente blogposts

Alles weergeven

Start Spreading The News!

Terwijl ik het zelf nog amper kan geloven, kan ik nu toch met zekerheid zeggen: Ik ga naar New York. Van 17 t/m 23 september zal ik ons kikkerlandje inwisselen voor The Big Apple. Ik kan echt niet wac

bottom of page